CUADERNO DE APUNTES: DIARIO DE LO QUE ME PASA Y LO QUE ME GUSTA



domingo, 29 de mayo de 2011

BOTÍN

Desde muy pequeña y para horror de mi familia,  supe que mi vocación auténtica era la de trapera.

Al mismo ritmo  que yo iba recogiendo y escondiendo "tesoros" por las esquinas  de casa, mi madre  los tiraba sin compasíon. Charo la vecina de abajo de la infancia me recordaba  que lo primero que decía al entrar en la suya  era: ¿Tienes algo que no te sirva?.

Hoy hemos ido, Bola y yo de safari.
Nieves compró hace poco unos libros de una casa que se había vendido y el dueño le dijo que cuando se mudara  podíamos ir a buscar lo que quisieramos.

Imaginad una casa maravillosa  de hace más de un siglo abandonada y con todas las puertas y ventanas accesibles . Con un montón de escaleras, ruidos extraños, rincones...

Qué placer: Papeles, cristal, fotos, sillas, hierros, cestos, maletas, cacharros, ... Aunque olvidé la herramienta  básica: destornillador y linterna. 

Hicimos 3 viajes con la furgo e intentaré volver con herramientas...

lunes, 23 de mayo de 2011

martes, 17 de mayo de 2011

FESTA DAS LETRAS GALEGAS.



Hoy es el día de nuestras letras. En Galicia estamos de fiesta.
  Creo que nunca se ha festejado tanto, ni se ha hablado tanto, ni se ha trabajado tanto desde las aulas y desde todos los foros posibles   a un poeta como este año a Lois Pereiro.
 Maravilloso y notable descubrimiento.

En su epitafio, alla por las tierras de Incio, en la Galicia mágica y borrosa se lee:

"Unha húmida mensaxe de vida e de furia necesaria".

Me encanta Lois Pereiro, me encanta su mensaje y me encanta lo de la furia necesaria.

MATT SESOW. ART BRUT.

Qué pena no estar en Barcelona!
Matt Sessow es un artista americano representante del llamado art brut que expone estos días allí.

Me ha dejado impactada! Me encanta!







sábado, 14 de mayo de 2011

PUENTE LETRAS GALEGAS

El martes 17 es fiesta aquí. Feriado, como dicen en Portugal y en América...Y hacemos "puente" Me iba a ir a Madrid... Y al final nada!
Así que cuatro dias para disfrutar del jardín, de las princesas y de la organización de los aposentos...
En principio estoy haciendo acopio de fuerzas... Qué mayor estoy!

miércoles, 11 de mayo de 2011

 

 

 QUÉ É GALICIA?

LOIS PEREIRO.


 
 A. Auga. Aire. A Amnesia do vencido, a Atracción do Abismo, a Árbore xunta á Árbore, e a alegría do espazo circundante. A alma é o Atlántico e é o cantil o corpo da súa chamada Atroz.

B. Barroco: a Beleza usual feita materia en pedra no Bordo do Bosque omnipresente.

C. Calma. Castelao, Curros, Cunqueiro, Cultura, Celebración e Culpa: unha conciencia Céltica do Cosmos.

D. Difícil definir esa Dor, Dobregar o Destino, conseguir que o Desexo nos siga sendo útil. (Diluvia)

E. Espiral no Espazo Esférico. Emigración: Estímulo do noso Exilio interior que nos leva polo leste cara a Europa, polo mar cara ao Éxito e cara á Enfermidade, e sempre cara ao Eterno Extrañamento do Espírito.
 
F. Fogo de Fogar. Fantasía. Fábricas, Febre e Formas do Futuro, Figuras do pasado. O Fenómeno atmosférico da Felicidade, e todas as Festas do mañá...

G. Gráficas do Granito, auga e silencio, onde transborda a alma da Gulfstream. O xemir das Gaitas, e no carácter esa amable presenza da Graxa.

H. Historia: Herbicida o esquecemento. A Humidade, o "Horror vacui" e a Humildade impídennos converter a Historia en Heroísmo. Nosa Herdade adestrada na fuxida, coa sabedoría das feridas vellas, por nosas propias mans soamente vencidos.

I. Ironía: arte de converter o Inferno nun conto de Inverno.

J. Son oriental. Rotundidade sureña.

K. Kilowatios por terra mergullada.

L. Loito: manchas na paisaxe, bólas negras sobre o tapete verde.

M. Lega Mortos o Misterio da Música, pero o Miño vaise levando ese Misterio ao Mar.

N. Norte. Noite. Néboa. Negro: materia poética nacional.

Ñ. Nh/ gn/ ñ.

O. Oeste: "Galicia atende e obedece á chamada do Oeste" (R. Otero Pedrayo). Tantos séculos de Ofensas e de Esquecemento crean anticorpos no Organismo dun pobo, e esa continua Ofensa da historia xerará no Orgullo deste pobo apracible o destrutivo Osíxeno do Odio, a Obsesión do fracaso e da culpa.

P. Poesía. Patria. Paixón. Perigo de extinción, perdidos en nosa propia Pureza, da necesidade de ser un Pobo. A nosa indiferenza alimentará o Proceso de autoxenocidio que vivimos. Paisaxes dispersas, aliñados entre os Perfís do Pasado, coa Presenza dunha vexetal sensación de eternidade. Paixón e Poses "punk", reflexos Postmodernos e altas horas nos diques urbáns da noite.

Q. Química da dor Quintaesencia do medo. Aí, pegado a min, quen ri?

R. Río: o Rumor da vida, a Relixión das augas. As Risas xorden sempre onde Reina a calma, na quietud profunda de quen coñece o Risco e domínao. Rural: corre sangue Rural por estas veas; e se algunha vez a Razón opón Resistencia, recoñécese o galego na terra, na lenta vitalidade da árbore, na invencible Resignación da herba.

S. O Son da Soidade e o Silencio. O Salvaxe Sarcasmo dos Soños do presente, e a Silente atracción polo Suicidio: o Sil. O Miño é o noso Sangue, o Sil a súa Sombra. Serenos e Sombríos, finalmente transcende o Sorriso astuto.

T. Terra. E o Tempo, e o Trastorno e as súas Tebras. A Tradición dunha triste Tenrura. A Terra é o principio, e todo existe nela e para ela.

U. Utopía: compaxinar o desexo e a necesidade dos nosos soños.

V. Vacas en Vales mollados, e a férrea Vontade dos Vellos encadeados á terra, co Vicio do seu fatalismo escéptico. Verde. Verde e máis Verde sobre outros Verdes, e por detrás: Verde.

W. Whisky: noite urbana. Galicia é Wagneriana, ou é máis ben un Wolfgang Amadeus enfermo de paisaxe, soñando con Sibelius?.

X. 25 de Xullo.

Y. e

Z. Fin
Lois Pereiro.1958-1996.

domingo, 8 de mayo de 2011

RAJOY Y SUS MUJERES (POLÍTICAMENTE HABLANDO, CLARO).

Hay noticias que dan a una ganas de hacerse la muerta... Dejarse llevar por la molicie matutina y quedarse tranquilamente en la camita...
La foto de Rajoy y las mujeres de su partido impacta... Aunque una tiene su corazoncito y también sufrió en su día por la desaparición del ministerio de Igualdad ...

En fin, que esta mañana me ha encantado el comentario en Público de Luis García Montero... Ya lo he compartido en Facebook, pero no me resisto a dejar de  ponerlo aqui... Me parece que pone voz a muchas...Lástima que sea un hombre... Pero a estas alturas de la película ya sabemos todas que Los reyes son los padres...
Copio y pego de aquí
(El subrayado es mío...)
Vía Público.es

El feminismo y las mujeres

 

Rajoy se hace la foto rodeado de candidatas



Para combatir la idea de que tiene poco éxito con el electorado femenino y para destacar la importancia de la mujer en el PP, Rajoy ha querido rodearse de las políticas más significativas de la derecha. Al mirar la fotografía, llena de colorido y sonrisas, el votante perplejo soporta sentimientos contradictorios ante el derroche de poderío institucional. Una primera reacción tiene que ver con las costumbres del fútbol, esa pasión que con tanta fuerza ha aliñado los días previos a la campaña electoral. Repasa los nombres y los rostros como si se tratase de la alineación titular de un equipo. Esperanza Aguirre, ¡bien! Ana Botella, ¡bien! María Dolores de Cospedal, ¡bien! Rita Barberá, ¡bien! Teófila Martínez...
Al votante perplejo se le encoge el corazón. Cae en la cuenta de que en la atmósfera de la foto domina una entrañable simpatía familiar. Todas estas mujeres se parecen a su madre. Eso conmueve al votante perplejo, porque la verdad es que quiere mucho a su madre, una mujer admirable y sacrificada que ha supuesto para él una de las paradojas más aleccionadoras de su vida. Siempre le ha parecido curioso que se pueda discutir tanto con una persona a la que tanto se quiere.
El programa del PP carece de iniciativas contra la desigualdad
Lo primero que aprendió de su madre fue que no conviene confundir el feminismo con las mujeres. Ella tenía muy claro las labores y las renuncias propias del sexo débil. El feminismo es un pensamiento social que combate la discriminación y que lucha contra las desigualdades de género provocadas por una realidad machista. De ahí que haya mujeres tan machistas como los hombres cuando se identifican con el reparto tradicional de papeles. La igualdad y la desigualdad son un asunto de todos.
Que el PP tenga mujeres en sus listas y que ocupen altos cargos institucionales, sin duda es un detalle importante. Pero al votante perplejo le resulta más significativa la ausencia en los programas del PP de iniciativas dispuestas a eliminar las desigualdades entre hombres y mujeres. Sabe que su madre es muy mujer, pero también muy machista. Así que la idea de fotografiarse rodeado de mujeres no es incompatible con el hecho de liderar un partido aficionado a los chistes machistas, a ridiculizar cualquier medida contra la discriminación, a demonizar con una prepotencia milenaria las actuaciones de una ministra de Igualdad y a buscar complicidades políticas con una Iglesia que impone humillaciones y costumbres de obediencia para la condición femenina. Más que cien mujeres del Partido Popular, sería significativo un solo hombre dispuesto a avergonzarse de los chistes obscenos sobre los morritos de una política o decidido a entender las realidades sociales que se ponen en juego al discutir sobre el aborto o la violencia de género.
El votante perplejo, por otra parte, echa de menos el Ministerio de Igualdad, y se siente muy extrañado de la falta de protagonismo femenino en algunas listas electorales de izquierdas. Un feminismo sin mujeres tampoco es muy creíble.
Falta protagonismo femenino en algunas listas de izquierdas
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...